بناها و بافت های تاریخی، نگرشی بر تثبیت اولویت ها در امر بازسازی

امروزه تضادهای فکری قابل توجهی جو تئوریک مرمت معماری را تحت تأثیر قرار داده اند. آثار معماری کهن تنها به خاطراینکه مانع دید مستقیم بازدیدکنندگان یک اثر فرهنگی- معماری بزرگتر و احیاناً مهم تر می شوند، بطور کامل تخریب و یابدون بازسازی رها شده تا به جرگه ی آثار فرسوده بپیوندند.امروزه اندیشه های قرن هجدهم و آن چه توسط رسیو نالیسم -فونکسیو نالیسم اروپا ساخته شده، زمینه کار مرمت معماری را در کشورهای مختلف جهان، فراهم آورده است. اما، سوای آن چه به تازگی بر مبنای بینش نو و متکی بر تجاربنهضت معماری مدرن در شرف تدوین است و هنوز طلیعه ای بر یک بینش گسترده و علمی نسبت به فضای معماری بهشمار می رود، محصولات علمی و تجارب گوناگونی که درباره ی بازسازی فضای ساخته شده به دست داده شده اند، باید برپایه ی نظریه هایی اصولی مورد بررسی قرار گیرند. بین زمان ساختن یک بنا و زمان های مداخله در وضع آن، رابطه ایمحسوس و قابل ارزیابی و سنجش دقیق وجود دارد، رابطه بین تولید معماری و بازسازی معماری رابطه ای است فرهنگی کهمعیارها و ویژگی هایش در دانش های مردم شناسی فرهنگی، جامعه شناسی، تکنولوژی معماری، شهرسازی، زیبا شناسی،تاریخ نگاری، باستان شناسی و بازشناسی ادبیات اقوام بازیافته می شود.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، بازسازی ، تکنولوژی معماری