محمد کوچک زاده قرا - گارشناسی ارشد مهندسی عمران راه و ترابری دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی
مرتضی حسینعلی بیگی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
امیر مدرس - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

چنانچه روسازی های بتنی با مصالح با دوام و پایدار طراحی و ساخته شوند، می توانند مدت زیادی را بدون هیچ تعمیری و یا با تعمیراندک سپری کنند. بتن عموما هزینه های ابتدایی بالایی نسبت به آسفالت دارد اما عمر بیشتر و هزینه های تعمیر و نگهداری کمتریدارداما با توجه به مشکلات روسازیهای آسفالتی در محورهای پرترافیک که اغلب دارای خرابی هایی از جمله ناهمواری ها، ترک واضمحلال زودهنگام میباشند، کاربرد روسازی های بتنی سبب رفع مشکلات مزبور و کاهش دوره تعمیرات می گردد . بدین منظوردراین مطالعه آزمایشگاهی به بررسی اثر استفاده از پوزولانهای میکروسیلیس و نانوسیلیس به عنوان جایگزین درصدی ازوزن سیمان درترکیبات بتن پرداخته شد. علاوه بر آن از الیافهای فولادی (0.2 و 0.3 و 0.5 درصد حجمی) و PPS؛(0.1 و 0.15 و 0.2 درصد حجمی)به منظور بهبود خصوصیات مکانیکی بتن متخلخل استفاده شد. نتایج آزمون های حاوی خصوصیات مکانیکی بتن های حاوی میکروونانوسیلیس و الیاف بیانگر افزایش قابل توجه در مقاومت فشاری، کششی و خمشی بوده است. همچنین در همه مخلوط ها مقاومتفشاری، کششی و خمشی در بتن حاوی الیاف و پوزولان به یک صورت بوده . در تمام طرحها با افزایش درصد نانوسیلیس تا درصدبهینه 4 درصد ومیکروسیلیس تا 8 درصد در بتن های حاوی الیاف، مقاومت فشاری نمونه های حاوی الیاف بهبود یافت . الیاف نسبت بهمیکرو و نانوسیلیس تأثیر آنچنانی بر نفوذپذیری و تخلخل نداشته و این در حالی است که با افزایش مقدار میکرو و نانوسیلیسنفوذپذیری و تخلخل به سرعت در حال کاهش می باشد .

میکرو و نانوسیلیس، روسازی بتنی متخلخل،مشخصات مکانیکی،الیاف فلزی و PPS