محسن نیازی - استاد گروه علوم اجتماعی دانشیده علوم انسانی دانشگاه کاشان
زهرا فرقانی نوش آبادی - کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی

بخش قابل توجهی از بافت های قدیمی شهرها که غالباً هسته ی اولیه و اصلی این شهرها را تشکیل می دهند در روند شتاب آلود شهرنشینی و برنامه های توسعه شهری عصر مدرن گرایی مورد بی توجهی قرار گرفته و به بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری تبدیل شده اند. چنین بافت هایی با داشتن مشکلاتی در زمینه های کالبدی اجتماعی اقتصادی کارکردی و ساختاری نه تنها سختی های و مرارت هایی بکرای زندگی امروز ساکنان خود دارند آینده ای پرمخاطره برای تمامی شهروندان و توسعه شهری در بردارند. از این رو بافت های فرسوده نیازمند حرکتی کنترل شده در جهت حل مسائل و ادامه زندگی خود در قالب طرح ها بهسازی و نوسازی در صدر برنامه ریزی های شهری هستند. بر اساس تجربه های جهانی مسئله عمده فرسودگی بافت های فرسوده درک و فهم ماهیت آن است تا چرایی و چگونگی وقوع آن روشن شود. بدیهی است بدون آگاهی علمی بر ماهیت فرسودگی نمی توان رویکرد و راهبردهای کارآمدی برای نوسازی تعیین کرد. ایکن بافت ها بستر آسیب هایی کالبدی یا فیزیکی آسیب های اجتماعی اقتصادی حقوقی و مدیریتی می باشند. در همین راستا در ایکن مقاله کوشیده شده است تا ابتدا مفهوم بافت فرسوده و ویژگی های آن بیان شود و در ادامه آسیب های اجتماعی و فرهنگی منتج از بافت های فرسوده تشریح گردد

بافت فرسوده آسیب شناسی آسیب اجتماعی و فرهنگی نوسازی و بهسازی