بازنگری مفهوم هویت در معماری معاصر ایران و چالش های آن

معماری معاصر ایران هنوزر در سردرگمی میان برداشت سطحی از نگاهی حسرت آمیز به گذشته تا فریفتگی به الگوهای غربی به سر می برد و معمار امروز ایران در دستیابی به جوهره بنیادین معماری کشور خویش با چالش های فراوانی رو به روست. معماری گذشته این کشورکه همواره با تکیه بر خلاقیت و خصایص پایدار از جایگاهی ویژه بر خوردار بود در عصر حاضر در اثر مواجهه با پدیده های گوناگون نظیر سیاست های استعماری و سرازیر شدن ثروت های نفتی بدون دارا بودن پشتوانه مدیریتی لازم و نیز با دلباختگی به مظاهر تمدن تازه صنعتی شده غربی از حقیقت فاصله گرفته و صورتی تصنعی و تنزلی پیدا نموده است.این مقاله ابتدا به کنکاش در مورد مفهوم هویت از دو دیدگاه سنتی و مدرن می پردازد و رمز بی هویتی هنر و به طبع معماری امروز را در تغییر نگاه انسان امروز نسبت به مفهوم هویت و دور شدن از هویت واحد میداند.در ادامه به بررسی مختصری در مورد مبانی معماری اسلامی می پردازد و در این راستا سه اصل «ترکیب» ، «تناسب» و «وحدت»را به عنوان عوامل اصلی هویت بخش این معماری بر می شمارد و در آخر برای بازیابی «هویت گم شده معماری دوران ما»به بیان اهمیت آموزش از یک طرف و سیاست های کمیت گرای چند دهه اخیر می پردازد و در نهایت تغییر دیدگاه و جایگزین کردن آموزش فطری به جای آموزش اقتباسی و سیاست های معناگرا به جای کمیت گرا را پیشنهاد می کند