علی اصغر اسمعیل پورروشن - استاد یار وعضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی شهر ری
سپیده ربیع پور - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمد ربیع پور - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

پایداری و ایمنی سکونتگاهها در مقابل خطرات طبیعی همیشه فکر ما را بخود مشغول کرده است. زلزله یکی از این خطرات طبیعی است که همواره سکونتگاههای بشر و جان انسانها را تهدید می کند و در مدت کوتاهی می تواند خسارات و تلفات بسیار گسترده ای بر جای گذارد. در واقع زلزله بعنوان یک پدیده طبیعی به خودی خود نتایج نامطلوبی در پی ندارد. آنچه از این پدیده یک فاجعه می سازد، عدم پیشگیری از تأثیر آن و عدم آمادگی جهت مقابله با عواقب آن است. غالباً تحقیقات بعمل آمده در رابطه با خطرات ناشی از زلزله حول روشهای ساخت و ساز واحدهای ساختمانی جهت افزایش مقاومت بنا در برابر زلزله بوده است. برنامه ریزی کاربری اراضی شهری با هدف کاستن از آسیب پذیری شهر در مقابل زلزله دو هدف عمده و کلی را دنبال می کند که عبارتند از: بالا بردن ضریب ایمنی فضاهای مورد استفاده شهروندان در مقابل زلزله و ایجاد سهولت و دسترسی مناسب جهت امداد و نجات در مواقع بحرانی. عامل زلزله با توجه به شرایط بحرانی منطقه 3 و آسیب پذیری بالقوه ی آن به عنوان یکی از اساسی ترین عوامل تخریبی طبیعی در برنامه ریزی این منطقه کمتر مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این تحقیق منطقه 3 به عنوان نمونه ی مورد مطالعه انتخاب گردید که روش تحقیق و تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده با بهره گیری از مدل SWOT انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل های صورت گرفته توسط مدل SWOT بدست آمدن استراتژی بازنگری است که حاکی از آن می باشد که با توجه به نقاط قوت و تأکید بر فرصت ها باید طرح ها و برنامه های توسعه ی منطقه 3 مورد بازنگری قرار گیرد و با توجه به مشکلات و مسائل موجود، تغییر کاربری در برخی شبکه های روساختی و زیرساختی می تواند آسیب پذیری منطقه را در مقابل زلزله کاهش دهد. لذا در ارتباط با تحلیل های بدست آمده راهکارهای مناسب ارائه شد.

برنامه ریزی کاربری اراضی، زلزله، ایمنی، بحران، مدل SWOT