محمدجواد بیگ زاده طاهرآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد رفسنجان
منصور نیک پور - دکترای معماری

نظر به اینکه روشهای حفاظتی و احیایی برای باز زنده سازی عناصر سنتی به کار رفته شده از موفقیت لازم برخوردار نبوده اند .از سویی یکی از عناصر شاخص معماری ایرانی که به عنوان نشانه شهری در معماری ایرانی مطرح بوده و در شهرستان رفسنجان کرمان ،ایران در موقعیت جغرافیایی 402296.00 m E و 3364530.00 m N یک بادگیر شاخص به جا مانده به ارتفاع 16 متر در حالی که دیگر ساختار فضای مسکونی پیرامون و منظر شهری اطراف آن تخریب شده و اثری از آن به جا نمانده است .با توجه به تاکید منشور آتن و سازمان جهانی ایکوموس .حفظ و احیاء این عنصر معماری ضروری به نظر می رسد.این تحقیق به باز شناسی روش های مختلف از طریق مطالعه مقالات و تحقیقات صورت پذیرفته در خصوص حفاظت و احیاء بناها و بافت ها و بررسی تفاوت ها و و یژ گی های هر یک می پردازد .و در انتها آلترناتیوی بر اساس یکی از شیوه های ممکن باز سازی ارائه می نماید تا در روند زیبا سازی منظر شهری و نگهداری از عنصر شهری به جا مانده راهکار مناسبی را ارائه نماید .این شیوه بازسازی می تواند در موارد مشابه مورد استفاده قرار گیرد.

حفاظت و احیاء،بادگیر،بازسازی،باززنده سازی،عناصر سنتی