آزاده اصغرزاده
فاطمه بی نیاز

همان طور که ذهن انسان به عنوان خصوصی ترین فضا معرفی شده، فضای شهری به عنوان عمومی ترین فضا معرفی می گردد، و متعلق به تمامی شهروندان و نیز در جهت ارتقای زندگی آنان باید به کار گرفته شود. به گفته مدنی پور، فضای شهری مفهومی است اجتماعی که امکان حضور برای تمام اقشار جامعه به طور یکسان در آن وجود دارد و صحنه بازی تئاتر برای شهروندان است که افراد با حضور در آن نقاب به چهره خود زده و در اختلاطی از گونه های مختلف اجتماعی به تعاملات اجتماعی می پردازند.فضای شهری دارای گونه های متفاوتی است؛ یکی از این گونه ها پیاده راه ها می باشند که به دلیل نبود یا کم بودن حرکت خودرو در آن،می تواند بستری مناسب در جهت بیشترین حد تعاملات اجتماعی در بین انواع فضاهای شهری باشد. یکی از عواملی که می تواند باعث افزایش سطح تعاملات و پایداری آن در فضاهای شهری گردد، حرکت عابر پیاده در فضای شهری است. در پژوهش پیش رو تعاملات اجتماعی را به عنوان نقطه اشتراک طراحی شهری و طراحی پیاده راه ها معرفی می کند، همچنین با بررسی شاخصه های پایداری در جهت پایدار نمودن تعاملات اجتماعی در فضای پیاده راه ها تلاش گردیده به مولفه های موثر در فضاهای با کیفیت برای شهروندان و مناسب در جهت زندگی اجتماعی آنان پرداخته شود. و به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسش نامه، ..... نفر را که به صورت سهمیه ای و متناسب با متغییر های سن و جنس انتخاب شده اند، به عنوان حجم نمونه، مورد بررسی قرار داده است. در نهایت با تکنیک تحلیل عاملی و به وسیله نرم افزار spss به این نتیجه می رسد که پیاده راه عاملی برای افزایش سطح تعاملات اجتماعی می باشد.

طراحی شهری، فضای شهری، پیاده راه، تعاملات اجتماعی