کبری واعظی - کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی. گروه مددکاری اجتماعی، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی

مطالعه حاضر با هدف شناخت و توصیف نسبت دینداری و سلامت اجتماعی زنان مبتلا به بیماری تالاسمی انجام گرفت. در این مطالعه که با روش کیفی انجام شده است، 24 نفر از زنان مبتلا به تالاسمی مورد مصاحبه قرار گرفتند. تکنیک گردآوری داده ها شامل مصاحبه نیمه ساختاری، مشاهده مشارکتی و اسناد و مدارک است. جهت تحلیل داده ها، از تحلیل تماتیک استفاده شده است. سبک های دینداری به دست آمده عبارتند از: سبک دینداری خدامدار، سبک دینداری اخلاق مدار، سبک دینداری نیت مدار، سبک دینداری گزینشی، سبک دینداری فایده گرا. در نسبت دینداری با سلامت اجتماعی نیز تم های «دینداری و انسجام اجتماعی» و «دینداری و مشارکت اجتماعی» حاصل شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دینداری عامل برجسته تر شدن سلامت اجتماعی در زنان مبتلا به تالاسمی است و در سلامت اجتماعی این بیماران نقش بارزی ایفا می نماید. از این رو لازم است مددکاران اجتماعی در ارائه خدمات حرفه ای به تمایلات دینی بیماران به ؤیژه بیماران تالاسمی توجه خاص داشته باشند.

دینداری، سلامت اجتماعی، تالاسمی، مددکاری اجتماعی، تحقیق کیفی