اولویت بندی قطعات حادثه خیز درون شهری براساس تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی: رینگ سوم شهر همدان)

به دلیل محدود بودن بودجه و زمان برای کاهش تصادفات، ضروری است که تمرکز بیشتری بر روی مناطقی صورت پذیرد که بتوان با صرف کمترین هزینه بیشترین کاهش را در تصادفات بوجود آورد. همچنین جهت بررسی تصادفات داشتن داده های کافی یک مزیت محسوب می شود, بنابراین قبل از آمارگیری و بازرسی تصادف لازم است تا نقاط پرحادثه شناخته شده تا با تمرکز بر آن نقاط اولاً سرعت بازرسی صحنه تصادف بالاتر رفته و دوماً آمار و اطلاعات به اندازه کافی برداشته شود و همچنین تاثیر جاده بر وقوع تصادف با دقت بیشتری تحلیل شود. قطعه بندی باید به شکلی انجام گیرد که تعدادی از خصوصیات جاده در طول قطعه ثابت باشد. این خصوصیات عبارتند از: مشخصات هندسی راه, شرایط سطحی راه و شرایط محیطی. در این تحقیق به دنبال اولویت بندی قطعات حادثه خیز درون شهری براساس تحلیل سلسله مراتبی پرداخته خواهد شد. معیارهای انتخاب شده جهت انتخاب قطعه حادثه خیز شرایط هندسی راه، شرایط سطحی راه، کاربری محل، وضعیت روشنایی و پیشینه تصادفات هر قطعه بوده است. پس از مدلسازی براساس معیارهای کمی و کیفی توسط پرسشنامه روند مقایسات زوجی تکمیل گردید. بررسی معیارهای کمی بدون استفاده از نظر کارشناسان و صرفا با استفاده از تحلیل آماری صورت گرفت. در نهایت قطعه بلوار یادگار امام با اختلاف فاحشی نسبت به سایر قطعات دارای اولویت حادثه خیزی انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

قطعه بندی ، قطعه حادثه خیز ، تصادف ، سلسله مراتبی ، درون شهری