بررسی عوامل مؤثر بر ارتقاء ایمنی عابران پیاده با محوریت رفتار ترافیکی عابران پیاده

مثلث سه اصل بنیانی موسوم به مثلث اصول سه گانه (3E) مشتمل بر مهندسی ترافیک، آموزش و اجرای قوانین و مقررات است. موفقیت یک پروژه در شرایطی تضمین می شود که بین عوامل یادشده ارتباط منطقی، مستحکم و منسجمی برقرار باشد. بیان گر ایجاد خدشه در هریک از رئوس این مثلث به فروپاشی روابط یادشده و درنتیجه به شکست طرح یا پروژه می انجامد. ازدیگرسوی، استفاده کنندگان از سیستم ترافیک نیز عنصری پیچیده محسوب می شوند چراکه هر نوع برنامه ریزی در سیستم ترافیک باید بتواند پاسخگوی نیازهای رانندگان، موتورسواران، دوچرخه سواران، عابران پیاده، کودکان، بزرگسالان، افراد سالم، معلولان و سایر کاربران ترافیکی باشد. ازاین رو، پژوهش حاضر با استفاده از روش مطالعۀ کتابخانه ای و با تمرکز بر گروه عابران پیاده، به عنوان یکی از گروه های مغفول در حوزۀ ترافیک، به بررسی عوامل مؤثر در ارتقاء ایمنی عابران پیاده پرداخته و نقاط قوت وضعف هریک از رئوس مثلث یادشده را در ایران مورد بررسی قرارمی دهد و به این نتیجه دست می یابد که برای ارتقاء ایمنی عابران پیاده باید به وضع و اجرای قوانین جدیدی اقدام نمود که برای عابران پیاده همچون رانندگان الزام آور باشند. همچنین باید در مهندسی ترافیک، برای طراحی و اجرای مبلمان ها و تسهیلات شهری ویژۀ عابران پیاده به شرایط کاربران ازنظر تعداد و چگالی کاربران، سن کاربران، بودجۀ موردنیاز و سایر موارد توجه نمود تا بتوان از میان گزینه های ارائه شده (مثلاً پل عابرپیادۀ زیرگذر یا روگذر، مکانیزه یا معمولی) به بهترین گزینه دست یافت. این پژوهش درپایان با بررسی برخی از عوامل مؤثر بر افزایش میزان تمکین عابران پیاده از قوانین ترافیکی با تأکید بر امر آموزش و فرهنگ سازی در عابران پیاده به بررسی رأس سوم مثلث (3E) می پردازد و چنین نتیجه گیری می کند که اگر بدون احاطۀ کامل به فرهنگ کنونی عابران پیاده و عوامل اثرگذار بر افزایش تمکین آنان از قوانین ترافیکی، نمی توان در آینده به شرایط مطلوب رفتاری دست یافت.

کلیدواژه ها:

ااصول دانش ترافیک(3E) ، ایمنی عابران پیاده ، مهندسی ترافیک ، آموزش ، قوانین ترافیک