میثم عظیمی

فطرت انسان به گونه ای افریده شده است که توانایی های بسیاری دارد و این توانایی ها بدون ارتباط بازیابی هایی طبیعی که در زندگی شهری که همان فضای سبز می باشند به افسردگی و خمودگی می گرایند و بالطبع در پرتو بهره مندی از فضای سبز خلاقیت انسان شکوفا می گردد. امروزه مفهوم شهر بدون وجود فضای سبز موثر در اشکال گوناگون ان قابل مقایسه نیست. شهر ها به کامنون های تمرکز فعالیت . زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضا های سبز شهری به عنوان جزء ضوری و لاینفک پیکره یگانه شهر ها در متابولیسم ان ها نقش اساسی را دارا می باشد که کمبود انها می تانند اختلالات جدی در حیات شهر ها به وجود اورد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژی هستند که مهمترین اثر فضای سبز در شهر ها کارکرد های محیط زیستی یا بازدهی اکولوژیکی انهاست که شهر ها را برای زیست مساعد می سازد و با اثار مخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله می کند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهرندان می شود. اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می اید. مهمترین اثرات فضای سبز در شهر ها کاهش الودگی صوتی تعدیل دما افزایش رطوبت نسبی تلطیف هوا و جذب گرد و غبار است. سایر اثرات فضای سبز در شهر ها نسبی هستند ولی مجموعه اثرات فضای سبز حضور ان ها در شهر ها اجتناب پذیر می کند.

فعالیت و زندگی، بازدهی اجتماعی، ارتقای کیفی زندگی، کاهش الودگی و تعدیل هوا، بهره مندی از فضای سبز، رفع افسردگی