محمدرضا پارسامهر

پژوهش حاضر با عنوان ورزش همگانی و اوقات فراغت در جهت نگاه به سمت و سوی نقش ورزش های همگانی در بنیاد های فرهنگی- اجتماعی و توصیه های علمی و مبانی اسلامی می باشد که اهمیت بیش از پیش آن را در مسیر اوقات فراغت و تنظیم برنامه های مؤثر دنبال می کند. نگاهی بر پیشینه های صورت گرفته داخلی و خارجی و تأثیر بر نقش های خانوادگیف جنسیتی و سیاست های پیشنهادی از سوی برنامه ریزان کشوری در جهت افت ورزش های همگانی و آثار سوء نچندان دور آن بر وضعیت سلامت عمومی جامعه و گرایش نوجوانان و جوانان به برنامه های آسیب رسان در اوقات فراغت خود کاملاً مشهود بوده و به اهمیت این قاعده می افزاید. نتایج نشان دهنده آن بوده است که ورزش در کشورهای پیشرفته رابطه ی معناداری با شاخص های توسعه یافتگی دارد و کشوری که داعیه پیشرفت دارد باید در شاخص های ورزشی به عنوان بهترین ابزار مدیریت اوقات فراغت و شاخص عدالت اجتماعی گام بردارد و نباید فراموش کرد که فعالیت های ورزشی دارای آثار روانی بسیار زیادی است که کاهش فشارهای روانی، اجتماعی و ارتباطی در آن قاعده قرار می گیرد.

مدیریت، ورزش همگانی، اوقات فراغت، ورزش