سیدمحمد فرنام - دانشجوی دکتری مهندسی عمران- سازه، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا
سوده قبادی خسرو - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- آب و سازه های هیدرولیکی، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)

امروزه مصاال اللی بییاری از سازه های کوچک و بزرگ مانند پلها، تونلها، سدها، دیوارهای حائل و حتی روسازیها از جنس بتن است. بتن تغییرات حجمی وابیته به زمان دارد که این تغییرات حجمی عمدتاً بهعلت جمعشدگی و خزش هیتند. این پدیدهها با گذشت زمان ترکهایی را در سااازه بهوجود میآورند. چنین ترکهایی ممکناساات زمینهی نفوذ آب، رطوبت یا یونهای زیانآور را فراهمآورند. با حذف این ترکها که ازمعایب الااالی بتن بهشااامار میآیند، میتوان از ورود یونهای زیانآورکه باعث خوردگی آرماتور میشاااوند، جلوگیری بهعملآورده و مقاومت ساازههای بتنی را حفظ نمود. بتنهای خودترمیم که بهتازگی توسااعهیافتهاند، تحول جدیدی در عرلاهی بتن ایجاد کردهاند. در این پژوهش به معرفی دو نمونه از بتنهای خودترمیم بهمنظور بیان ویژگیهای این بتنها پرداخته خواهدشد. بتن اول حاوی باکتریهای باسیلوس میباشد و در بتن دوم با الیافهایی ازجنس پشم سنگ و پشم شیشه بتن خودترمیم ایجاد شدهاست. نتایج نشان میدهدکه برای ترکهای کوچک، بتن الیافی خودترمیم نیبت به بتن باکتریایی از عملکرد بهتری برخورداراست، ولی برای ترکهای بزرگ این بتنها بهبود قابل توجهی را ایجاد نمیکنند

بتن خودترمیم، بتن باکتریایی، بتن الیافی، ترک