امیر کیامهر - کارشناس ارشد عمران سازه

بحران, خارج شدن سیستم اجتماعی محیطی از حالت طبیعی است که برای بر طرف سازی آن مدیریت و برنامه ریزی - ویژه ای لازم است و عبارت است از فرآیند برنامه ریزیها و اقدامات دولتی , دستگاه های اجرایی و عمومی ,که با مشاهده و تجزیه و تحلیل بحران ها به صورت یکپارچه,جامع و هماهنگ و با استفاده از ابزارهای موجود در جهت پیشگیری ,آماده سازی ,مقابله و بازسازی ,تمهیداتی را برای مقابله با بحران های احتمالی آتی پیش بینی نماید. فرآیند توسعه عمرانی و مدرنیزه شدن جوامع با بحران آنها رابطه ای مستقیم دارد، چرا که بحران به عنوان عامل اصلی تهدید کننده برنامه های توسعه عمرانی کشورها، همواره تأثیر بازدارنده ای بر روند توسعه پایدار کشورها داشته و بخشی از منابع و امکانات کشورها را از مسیر تخصیص به برنامه های توسعه باز می دارد. سیاست گذاری و برنامه ریزی کلان در مدیریت بحران از اهمیت و جایگاه ویژه ای برای مقابله با بحران و تهدید های ناشی از آن در کشور های مختلف برخوردار می باشد، چرا که با در نظر گرفتن چنین سیاستی است که کشور ها و مسئولان ذیصلاح در مدیریت بحران قادر به انجام اقدامات و عملیات لازم و ضروری خواهند بود. بدیهی است که در صورت عدم وجود سیاستگذاری و برنامه ریزی مشخص در این زمینه، ترتیبات و اقدامات لازم برای مقابله با بحران، با مشکلاتی روبرو خواهد گردید.روش تحقیق حاضر تحلیلی - توصیفی بوده و با استفاده از کتب، مقالات ، گزارشات و اسناد و مدارک موجود به بررسی ضرورت، اهمیت و معرفی فرآیند مدیریت بحران شهری در 3 مرحله مدیریت بحران قبل از وقوع، در حین وقوع و پس از وقوع و مراحل و فرآیند مدیریت بحران در شهرداری را مرور میکند تا مشخص گردد چه وظایف و فعالیتهایی در این نوع مدیریت پیش بینی و تعریف گردیده است.

بحران، ارزیابی آسیب پذیری، برنامه ریزی شهری، مدیریت بحران