بررسی تأثیر مواد روان گردان در ارتکاب جرم
- سال انتشار: 1393
- محل انتشار: نخستین همایش ملی الکترونیکی رویکردهای کاربردی و پژوهشی در علوم انسانی و مدیریت
- کد COI اختصاصی: NCHM01_106
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 2205
نویسندگان
کارشناس ارشد حقوق ، مدرس دانشگاه
دکترا حقوق ، مدرس دانشگاه
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
چکیده
در قانون مجازات عمومی ۱۳۰۴ ، مقرر خاصی در مورد ارتکاب قتل و یا به طور کلی جرم درحال مستی دیده نمی شود. تنها مقرره ای که می شد در زمان حاکمیت این قانون در مورد جرم در حال مستی بدان استناد جست، ماده ۴۰ آن بود که با شناسایی « جنون » و « اختلال دماغی » به عنوان « موانع مجازات » مقرر می داشت: « کسی که در حال ارتکاب جرم مجنون بوده یا اختلال دماغی داشته باشد مجرم محسوب نمی شود و مجازات نخواهد داشت... » به هر حال قانون گذار به صراحت، مستی را رافع مسئولیت جرم ارتکابی در حال آن نداسته بود و به همین جهت بود که دیوان عالی کشور در آرایی اصراری نظر داده بود که : « فقدان اراده متهم از جهت مستی موجب معافیت از کیفر نیست » برای اولین بار ماده ۳۷ قانون مجازات عمومی ۱۳۵۲ به موضوع ارتکاب جرم در حال مستی پرداخت: ماده ۳۷ مستی حاصل بر اثر استعمال اختیاری مواد الکلی و مخدر یا نظایر آنها به طور کلی رافع مسئولیت جزایی نیست و اگر ثابت شود استعمال مواد مذکور به منظور ارتکاب جرم بوده، مرتکب به حداکثر مجازات محکوم می گر دد. تبصره. هر گاه استعمال مواد مذکور به منظور ارتکاب جرم نبوده و موجب اختلال تام یا نسبی شعور یا قوه تمیز یا اراده مرتکب در حین ارتکاب جرم شده باشد، دادگاه حسب مورد و اقتضای اوضاع و احوال می تواند مجازات را درمورد اختلال تام تا دو درجه و در مورد اختلال نسبی یک درجه تخفیف دهد بدون اینکه از حداقل مجازات جنحه ای کم تر باشد مگر اینکه در قانون ترتیب دیگری مقرر شده باشد. ماده فوق نشانگر آن است که قانون گذار بین مستی تعمدی و غیرتعمدی تفاوتو گذارده است، مستی تعمدی را به هیچ وجه رافع مسئولیت نسبت به جرایم ارتکابی در حین آن ندانسته، تنها در صورتی که مستی به قصد ارتکاب جرم نباشد و باعث اختلال تام یا نسبی شعور یا قوه تمیز یا اراده مرتکب در حین ارتکاب جرم شده باشد، مستی، می تواند باعث تخفیف مجازات و نه مانع آن شود. حکم جرایم ارتکابی در حال مسی غیرتعمدی در ماده ۳۸ بیان شده بود. مطابق این ماده چنناچه مستی تعمدی نباشد به این معنا که شخص یا بر اثر اجبار و تهدید (متن ماده ۳۸ ) و یا براثر اشتباه در خاصیت یا نوع این مواد (تبصره ماده ۳۸ )مبادرت به استعمال مواد الکلی نماید، اگر در نتیجه به اختلال تام قوه تمیز یا اراده دچار شود، مجرم محسوب نخواهد شد ولی اگر به اختلال نسبی شعور یا قوه تمیز یا اراده دچار باشد، ازتخفیف مجازات برخوردار می گردد.کلیدواژه ها
مواد ، روان گردان ، جرم ، قانونمقالات مرتبط جدید
- بررسی روابط نوسانی بین بازار سرمایه و بازار ارز با مدل همبستگی شرطی پویا
- مطالعه حقوقی مساله منع تغییر کاربری اراضی از دیدگاه کیفری
- مطالعه حقوقی بررسی اختلافات بین دستگاه های اجرایی در نظام اداری ایران
- سبک زندگی در پرتو قرآن کریم از منظر رهبر انقلاب
- ولقد جاءکم یوسف من قبل بالبینات فما زلتم فی شک مما جاءکم به حتی اذا هلک قلتم لن یبعث الله من بعده رسولا کذلک یضل الله من هو مسرف مرتاب
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.