صفیه مرادخانی - عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه لرستان
مسعود باوان پوری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آبادغرب
هوشنگ رزمدیده - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آبادغرب
نرگس لرستانی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب و مدرس دانشگاه پیام نور

ادبیات غنایی، یکی از گونه های ادبی است که بیانگر احساسات و عواطف شخصی شاعر است و معادل قدیم آن کلمه غزل است . موضوع اصلی غزل، بیان احساسات و عواطف و ذکر جمال و کمال محبوب و معشوق و شکایت از بخت و روزگار است و به دو نوع جسمانی(عاشقانه) و روحانی( عرفانی) تقسیم میشود. ادبیات و زبان های مختلف سرشار از بیان این احساسات و عواطف در قالب شعر می باشد . ادبیات غنی کردی نیز به عنوان یکی از زبان های زنده و پویای دنیا شاهد بیان این احساسات است . یکی از این شاعران، طاهربگ جاف، شاعر اهل سلیمانیه عراق، است که در شعر خو یش توجه خاصی به محبوب و معشوق زمینی داشته و به توصیف زیبایی وی پرداخته است. طاهربگ در قسمت دیگری از اشعارش به بیان سختی عشق، شکایت از محبوب، هجران محبوب و نیز درخواست مهر از وی اشاراتی نموده است . مقاله حاضر برآن است با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با به رهگیری از قسمت کردی دیوان اشعار طاهربگ جاف به بررسی و تبیین سیمای معشوق در شعر وی بپردازد.

ادبیات غنایی، غزل، ادبیات کردی، طاهر بگ جاف