احسان اله کبیر - دانشگاه تربیت مدرس، بخش مهندسی برق تهران، ایران
مرتضی ولی زاده - دانشگاه تربیت مدرس، بخش مهندسی برق تهران، ایران

تایید امضای برخط یکی از روشهای معروف برای تایید هویت است . محاسبه شباهت بین امضاها به وسیله رگرسیون توسعه یافته در مقایسه با فاصله اقلیدسی و DTW معیار بهتری از میزان شباهت دو امضا بدست می دهد، برای این منظور باید طول زمانی سیگنال - های متناظر دو امضا یکسان شود . استفاده از تطابق همه نقاط برای یکسانسازی طول زمانی سیگنالها سبب کاهش تما یز بین امضاهای اصلی و جعلی میشود، در این مقاله برای افزایش تمایز بین امضاهای اصلی و جعلی، روشی بر مبنای تطابق نقاط فرینه برای یکسانسازی طول زمانی سیگنالها ارائه شده و شباهت بین جزئیات سیگنالهای امضاها در حوزه تبدیل موجک، به عنوان مع یار شباهت دو امضا استفاده میشود . این سیستم بر روی مجموعه امضاهای SVC2004 آزمایش شده و نتایج آن با نتایج تیمهای شرکت کننده در اولین مسابقه بینالمللی تایید امضا مقایسه شده است . با این روش برای امضاهای جعلی حرفهای خطای تایید ۶ % بدست میآید که در مقایسه با تیمهای شرکت کننده در این مسابقه در رتبه دوم قرار میگیرد و برای امضاهای جعلی تصادفی خطای تایید وجود ندارد و از این لحاظ در رتبه اول قرار میگیرد . نتایج حاصل نشان میدهد که استفاده از SWT نرخ خطا را ۵۳ % نسبت به حوزه زمان بهبود میدهد

رگرسیون توسعه یافته، نقاط فرینه، تبدیل موجک،امضای برخط، امضای جعلی حرفه ای، خطای تایید