جهانی شدن سازمان های یادگیرنده

یادگیری سازمانی و سازمان های یادگیرنده از واژه هایی هستند که بیش از 02 سال از طرح آنها توسط دانشمند بزرگ عرصه مدیریت و پدر یادگیری سازمانی یعنی گریس آرجریس نمی گذرد . سازمان یادگیرنده سازمانی است ماهر و خلاق ،دانش را به چنگ می آورد و در سرتاسر سازمان توزیع می کند . رفتار خود را اصلاح می کند و از تجربه گذشته یاد می گیرد که چه کاری انجام دهد و چه کاری انجام ندهد و این مهم از طریق ایجاد و بسط دانش و بینش جدید و مشترک تحصیلمی گردد . تحولات و دگرگونی های دنیای امروز به دلیل آموزش و یادگیری می باشد . بدون شک اهمیت یادگیری در رشدآدمی ، بسی فراتر از چشم انداز اندیشه های اوست . از آنجاییکه محیط زندگی آدمی همواره در معرض تغییر و تحول است ، وی برای غلبه بر این دگرگونی ها ناچار است یاد بگیرد . گفته شده است انسان هایی که یادگیری را متوفق می سازند اینامر در سازمان ها صادق است . سازمان های امروزی با ساختار های سنتی توان و انعطاف لازم برای همسویی با تغییرات پیرامونی ناشی از جهانی شدن و پیچیدگی های ناشی از آن را ندارد و برای بقاء خود ناچارند تغییر ساختار دهند یا خود را به ابزارهایی مجهز کنند تا توان مقابله با تحولات جهانی را به دست آورند . یکی از مهمترین این ابزارها ، نهادینه کردن فرآیندیادگیری در سازمان و ایجاد سازمان یادگیرنده است . پیتر دراکر معتقد است که کلید موفقیت های سازمانی دانش است زیرا ارزش از طریق نوآوری و تولید ایجاد می شود و هر دو در گرو به کارگیری دانش است .یادگیری سازمانی جزیی از سازمان محسوب می شود در حالی که سازمان یادگیرنده یک نوع سازمان است . سازمان های مطلوب سازمان های یادگیرنده خواهند بود . این سازمان ها فرصت هایی را برای اعمال مسئولیت به وجود می آورند ، از تجربه ها می آموزند ، ریسک می پذیرند و از نتایج حاصله و درس های آموخته شده ، احساس رضایت می کنند . این مقاله تلاش می کند تا خط مشی گذاران ، مدیران ، علاقه مندان و دانشجویان رشته مدیریت را با مفاهیم سازمان های یادگیرنده آشنا سازد ، چرا که سازمان ها اینگونه می توانند با تحولات و تغییرات رو به افزایش دنیای امروز رقابت نمایند .

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، یادگیری سازمانی ، سازمان ، جهانی سازی