بررسی ساختارمعماری بومی وتاثیر آن برشکل گیری فضاهای شهری درمحله قدیمی لنبان اصفهان

معماری بومی با آن که در طول تاریخ دستخوش پدیده های دگرگون کننده بوده، توانسته هویت ویژه ی خود را حفظ کند، و از آن جا که شناسنامه ی معتبری از مردم یک سرزمین به شمار می رود، نمایانگر آداب و رسوم، روحیه و احساسات، اندیشه و عقیده، ذوق و سلیقه و هنر آنان است. شناخت معماری بومی می تواند به منزله ی شناخت جامعه باشد، جامعه ای که همچنان از آغاز فرآیند شکل گیری، برای بقاء، با طبیعت در تنازع و دگرگونی، در عین هماهنگی می باشد. در شکل گیری معماری بومی، برخی روابط اجتماعی و اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی ماهرانه انعکاس می یابند، به نحوی که هم زمان سادگی و آرایه در آن ها متجلی است. هدف از این پژوهش شناخت ویژگیهای بومی و منطقه ای نمونه موردی و همچنین تطبیق آن با معماری عصر حاضر است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از بانک های اطلاعاتی، بررسی های میدانی،مطالعات اسنادی،مصاحبه و مشاهده می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد، معماری بومی بدون دارا بودن سبکی، به دور از فرم و مدلی خاص، خصیصه ی طبیعی بودن و بدیهه ساز بودن را حفظ کرده است

کلیدواژه ها:

ساختار ، معماری بومی ، فضای شهری ، بافت قدیمی ، اصفهان