بررسی جایگاه معماری بومی گیلان درمعماری مسکونی معاصرشهری

بشر از دیرباز همواره تلاش کرده به راهکارهایی دست یابد تا در حالیکه محیط را با خود سازگار می سازد، آسیبی به آن وارد نکند. در طول زمان این راهکارها به شکل گسترده تر و علمی تری با عنوان معماری بومی شناخته شد و مورد استفاده قرار گرفت. معماری بومی استان گیلان نیز متاثر از شرایط اقلیمی، اقتصادی، فرهنگی و ... بوده است و معماری همساز با طبیعت محسوب می شود. پیشرفت تکنولوژی و صنعت از یک سو و ازدیاز جمعیت و مهاجرت از روستاها به شهر از سوی دیگر سبب شده تا نیاز به مسکن بالاتر رفته و معماری باز و برونگرای بومی سنتی گیلان جای خود را به آپارتمان نشینی بدهد که به طور معمول الگوی آن در اکثر نقاط مختلف ایران همسان است. این فرم غالب مسکن شهری از جهاتی در تناقض با معماری سبز محیط گیلان میباشد. هدف از این پژوهش نیز دستیابی به راهکارهای مناسب برای استفاده در طراحی معماری به منظور بهبود معماری شهری معاصر با تکیه بر معماری بومی همساز با اقلیم گیلان است. برای رسیدن به هدف این پژوهش از مطالعات کتابخانه ای و بررسی یافته های پیشین استفاده شده است. با توجه به خصوصیات غنی معماری گیلان می توان به این نتیجه رسید که برای بهبود صنعت ساختمان سازی و ارتقاء سطح کیفی معماری امروزی و نیز حفظ هویت معماری سنتی این منطقه باید معماری بومی گیلان را با تکنولوژی روز تلفیق کرد تا هویت معماری بومی گیلان در بافت شهری جلوه ی بیشتری داشته باشد و معماری امروزی هر اقلیم دارای شاخصه های منحصربه فرد همان منطقه باشد

کلیدواژه ها:

گیلان ، معماری بومی ، معماری برونگرا ، عناصرمعماری گیلان ، مسکن روستایی ، معماری معاصر