بررسی تطبیقی هنرموسیقی و معماری درایران

موسیقی، لطیف ترین و زیباترین هنرهاست. تمام مردم دنیا انواع احساسات درونی و بیرونی، غم و شادی، درد و رنج، عواطف و احساسات و بالاخره باورها و اعتقادات خود را به زبان موسیقی می سرایند. از این رو موسیقی در میان سایر هنرها دارای تأثیرگذاری بیشتری می باشد. موسیقی ایرانی نیز از این قاعده مستثنی نیست. موسیقی ایرانی مجموعه ای است متشکل از تمام موسیقی هایی که از هزارا سال پیش تاکنون تحت نام ها و عناوین مختلف در ادبیات شفاهی و مکتوب ما از آن یاد شده است. در این دوره، هنر در زندگی روزمره تعریف ضروری تری پیدا کرده است. در عصر اضطراب، افسردگی، نابسامانی عصبی و استرس های تحمیلی، نقش هنر خصوصاً موسیقی فراتر از پر کردن اوقات فراغت در جهت سازمان دهی بالاترین هنر یعنی (هنر زندگی) مطرح می گردد. از طرفی، در طول تاریخ در ایران، موسیقی همواره به صورت فعالیتی ضمنی و فرعی در کنار فعالیت های و جریان های دیگر صورت می گرفته است. به این ترتیب تا زمان معاصر، در ایران فضای خاصی نیز برای اجرای صرف موسیقی وجود نداشته. بر این اساس وجود الگویی جهت طراحی چنین فضا هایی الزامی بنظر میرسد. بنابراین در این پژوهش به بررسی تطبیقی هنر موسیقی و معاری در ایران جهت استفاده از مشترکات مابین این دو هنر در طراحی فضا های معماری مرتبط پرداخته شدروشت حقیق دراین پژوهش براساس روش کیفی و استدلال منطقی استوار است همچنین مطالعه اسنادی و کتابخانه ای اساس بیان تحلیل توصیف و تفسیرمطالب موجود درپژوهش راتشکیل میدهد و درگام بعدی ازروش مقایسه تطبیقی استفاده شده است

کلیدواژه ها:

موسیقی ، معماری ، اشتراکات مابین هنرهای