امیررضا کریمی آذر - استادیار، دانشکده هنر و معماری دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مرتضی آدم پیرا - دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی دیلمان، واحد لاهیجان، لاهیجان، ایران

ارزیابی کاربری اراضی شهری نمای کلی از سطح شهر را نمایان می کند که در این میان اختصاص کاربری های مختلف در سطح شهر برای رسیدن به اهدافی است که مهم ترین آن توسعه و پیشرفت شهر است. با توجه به پیشرفت تکنولوژی و همچنین اختراعات و ابداعات صورت گرفته فعالیت های بشر که تا قبل از آن به سمت و سوی فعالیت های بدنی می رفت بعد از آن به سمت فعالیت های ذهنی و فکری متمایل شد و به تبع آن در فعالیت های جسمانی انسان ها کاهش محسوسی رخ داد، در همین راستا دغدغه جدیدی بوجود آمد و آن کم تحرک شدن انسان ها و ایجاد بیماری های روحی و جسمی بود که انسان را به خود مبتلا می کرد، از این رو توجه ویژه به ورزش و فضا های ورزشی بویژه فضا های ورزشی جمعی در سطح شهر اهمیت پیدا می کند. در این مقاله کاربری های ورزشی اراضی شهر تالش مورد بررسی و ارزیابی کمی و کیفی قرار می گیرد، ارزیابی کمی کاربری اراضی ورزشی شهر با توجه به سرانه ها و استاندارد ها و معیارها و همچنین ارزیابی کیفی آن، با توجه به ماتریس های سازگاری، ظرفیت، مطلوبیت و وابستگی و تحلیل علمی آن صورت گرفته و به نتایج قابل توجهی انجامیده است. این پژوهش نشان می دهد که بسیاری از کاربری های ورزشی موجود، هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی با استاندارد ها و ضوابط علمی، غیر منطبق و نامتعادل و دارای کمبود ها و کاستی های زیادی بوده است، پس جهت ساماندهی و تعادل بخشی و همچنین در بالا بردن کیفیت زندگی مردم شهر تالش هم از لحاظ سلامت جسمی و هم سر زندگی و نشاط و سلامت روحی لازم است تا در برنامه ریزی کاربری ورزشی اراضی شهر به موضوع کمبود سرانه های ورزشی شهر توجه ویژه ای شود تا بتوان پاسخگوی نیاز های شهروندان بود.

کاربری اراضی ورزشی، ارزیابی کمی، ارزیابی کیفی، استاندارد های شهری، تالش