کاوه غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی، دانشگاه زابل
فروزان صفی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه زابل
حسین حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه زابل
صدیقه بدیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان زدایی دانشگاه زابل

در حال حاضر بشر با دخالتهای غیر متعارف خودنظیر مصرف مداوم سموم و کودهای غیر طبیعی ویا استفاده از ادوات و نهاده های مصنوعی و امثالهم صدمات شدیدی به سیستمهای زراعی و محیط زیست تحمیل کرده است. یکی از شیوه های دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار به کارگیری میکروارگانیسمها است. که نقش به سزایی در تأمین غذایی گیاهان و همچنین حفاظت از آنها بر عهده دارند ودر این ارتباط همزیستی وهمراهی میکوریزایی یکی از روشهای مهم جهت توسعه و تکمیل کشاورزی پایدار است. همزیستی میکوریزایی از وسیعترین روابط همزیستی شناخته شده بین گیاهان و میکروارگانیسمها است. امروزه همزیستی قارچهای میکوریزا به عنان یکی از میکورارگانیسم های مفید دامنه ی فعالیت خود را در صنایع مختلف گسترش داده است. برای مثال در کشاورزی نقش قارچهای میکوریزا به عنوان کودهای کارساز در تأمین نیازمندیهای گیاهان غیر قابل انکار است. که باید در توسعه و ترویج این مهم در جامعه کشاورزی کوشید.

میکوریزا، محیط زیست، کشاورزی پایدار، همزیستی