حسین حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه زابل
ریحانه یوسف زاده مغانی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه زابل
کاوه غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی، دانشگاه زابل
ابوالفضل میرشکاری احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی، دانشگاه زابل

کشت مخلوط یکی از روشهای مدیریتی با قدمتی دیرینه در راستای افزایش تنوع زیستی در بوم نظامهای زراعی محسوب می شود که کشاورزان در جهت بهبود شرایط به ویژه حاصلخیزی خاک و افزایش سازگاری در پیش گرفته اند. از سیستمهای متنوع در بوم نظامهای کشاورزی، کشت مخلوط بقولات با سایر گیاهان می باشد که علاوه بر استفاده بهینه از زمین، از طریق تثبیت بیولوژیکی نیتروژن نیز باعث بهبود حاصلخیزی و ساختار خاک می شد. افزایش علاقه به تولید گیاهان دارویی و معطر و تقاضا برای «محصولات طبیعی»، بر پا شدن نهضت جهانی «موج سبز» و اعلام ممنوعیت سازمان بهداشت جهانی مبنی بر عدم استفاده از رنگ ها و اسانس ها مصنوعی و عوارض جانبی داروهای شیمیایی سبب رونق کشت و کار گیاهان دارویی شده است.

بقولات، تنوع زیستی، تثبیت بیولوژیکی نیتروژن، گیاهان دارویی، کود شیمیایی