کنش متقابل نمادین (Symbolic interaction)

کنش متقابل نمادین، رویکردی است که بدنبال نظریات متفاوتی در جامعه شناسی و نشانه شناسی آمده است. این رویکرد از منظر نظریه پردازانی همچون ویلیام جیمز، پیرس و کولی تحت عنوان نظریه ی خود و بصورت یک تعامل اجتماعی بین افراد بیان شده است و تا زمان جورج هربرت مید ادامه یافته است. هربرت بلومر، شاگرد و ادامه دهنده ی مید برای اولین بار عنوان کنش متقابل نمادین را بعنوان زمینهای از جامعه شناسی مطرح نمود. در این مقاله، هدف شناسایی نظریات و رویکردهای فکری و نظری به کنش متقابل نمادین از ابتدای شکلگیری تا آخرین نظریه ی مطرح شده (نظریه ی ویلی تحت عنوان بسطنظریه ی خود و نشانه شناختی) است. بر اساس مطالعه ی صورت گرفته، کنش متقابل نمادین نتیجه ی عمل و عکس العمل افراد منطبق با برداشت ها و دریافت های احساسی و ادراکی آنها از افراد، اشیا، محیط و ... می باشد که البته از عوامل و شرایط روحی و روانی تاثیر گذار نباید چشم پوشی نمود

کلیدواژه ها:

کنش متقابل نمادین ، نماد ، هربرت مید ، هربرت بلومر