سهیلا مهربخش - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه دیلمان
مرتضی صدیق - دکتری معماری دانشگاه علم و صنعت تهران

با گسترش شهر نشینی و ابداعات روز افزون در زمینه های صنعتی، سوق به ماشینی شدن همه فرآیندهای حرکتی انسان را رو به زوال کشانده است . و این تاجایی پیش روی داشته که عرصه های ماشینی زود بازده روند توسعه پایدار محیطی و زیست بوم طبیعی را به مخاطره انداخته است. یکی از عناصر اساسی شهر ها، فضاست. با توجه به رویکردهای متفاوت درک و برداشت های مختلفی از فضا می توان داشت. یکی از برداشت های ممکن از فضای شهری مبتنی بررویکرد پایدار در زمینه معماری و شهرسازی است. طرح های شهرسازی قاجار که الهام از الگوی چلیپایی بوده است در مراکز همه شهر ها به وضوح قابل روئیت است. شهر سنندج نیز از این امر مستثناء نبوده و الگوی چلیپایی برای خیابان کشی این شهر نیز اجرا شده است که قسمت های مختلف را به وسیله تقاطع هایی به هم وصل می نماید و این خود عرصه را برای تبادلات فضایی تنگاتنگ و تجمع های فشرده بازکرده است. تبادلاتی که به گره های شهری مبدل گشته است. برطرف کردن ترافیک های شهری یکی از موارد مورد بحث طراحان شهریست که همواره در پی رفع ان و باهم آوایی با سایت قرار می گیرد. در این پژوهش با روش تطبیقی و تحلیلی، و با استناد به مطالعات میدانی سعی در برطرف نمودن ترافیک موجود در سایت میدان گاز سنندج داریم و در صورت لزوم تغییر در نوع برخورد و یا تعامل مناسب با آن در دست بررسی قرار می گیرد تا مخاطبان هر چه بهتر بتوانند با آن تعامل پایدار داشته و از وضع موجود بهره کافی را ببرند.

هویت ،گره شهری، تعلق مکانی ،سنندج