مجید گودرزی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز
مریم ملایی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، موسسه آموزش عالی امین فولاد شهر

با ظهور نهضت نوشهر سازی در دهه 80 و 90 قرن بیستم، نوعی نگرش جدید به شهر سازی و مسائل آن به وجود آمد. TND رویکردی است که از نهضت نوشهرسازی نشئت گرفته است و می کوشد به نیازهای محله و ساکنین ان پاسخ مثبت دهد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل اصول الگوی توسعه واحد همسایگی سنتی (TND) در برنامه ریزی محله ای شهر های جدید به عنوان یک تئوری جدید در طراحی و برنامه ریزی شهری صورت گرفته است. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی با ماهیت کاربردی و جامعه آماری شامل کلیه ساکنین گروه سنی 15 تا 50 سال به بالای شهر جدید بهارستان اصفهان در سال 1393 است که تعداد ان ها نامعلوم می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از ابزار اندازه گیری با استفاده از نرم افزارSPSS پردازش شده اند و علاوه بر استفاده از شاخص های اماری چون فراوانی، درصد ، میانگین، انحراف معیار و آزمون کالماگوروف-اسمیر نوف(جهت تعیین نرمال بودن جامعه اماری) از روش های آمار استنباطی t تک متغیره نشان داد که طبق نظر ساکنان شهر جدید بهارستان به طور معناداری اصول TND در موارد قابلیت پیاده روی اتصال وپیوستگی، تقویت حمل و نقل عمومی، ایجاد کاربری های مختلط، ایجاد گونه های مختلف مسکن در بافت ، توجه به بافت های واجد ارزش و بهبود کیفیت طراحی و معماری ، حفظ و تقویت ساختار سنتی، افزایش تراکم دربافت، استفاده از مشارکت ساکنان، حفظ و تقویت فضاهای باز عمومی و سبز، ایجاد و مدیریت توقفگاه ها ،استفاده از ابزار طراحی جهت افزایش امنیت در برنامه ریزی محله ای در شهر جدید بهارستان رعایت نشده است.

اTND، نوشهر سازی،برنامه ریزی محله ای، شهر جدید بهارستان