کسری عاشوری
نگار حکم ابادی - دانشگاه آزاد اهر
صبا بهمنی - دانشگاه آزاد اهر

درجهان امروز استفاده از واژه ها و مفاهیمی همچون فناوری اصلاعات، فناوری نانو، بیوتکنولوژی و مانند آن در محافل علمی، پژوهشی، تحقیقاتی وخیری کاربرد فراوان یافته است که خود نشان از اقبال و توجه ویژه دانشمندان، پژوهشگران و محققان به تحولات و پیشرفت های تکنولوژی های نو در این عصر می باشد. فناوری های جدید نوید بخش پیشرفت های چشمگیری در زمینه های مختلف علمی شده است. امروزه از فناوری های مختلف به منظور ایجاد رفاه، آسایش، امنیت وصرفه جویی بیشتر در هزینه ها بهره های فراوان برده می شود. شناخت و درک قابلیت های عظیم این فناوری های متحول کننده، موجب سازماندهی وتدوین برنامه های ملی فراوانی در بسیاری از کشورهای جهان شده است. تدوین این برنامه ها عمدتا به منظور بهره گیری هرچه بیشتر از قابلیت های فناوری ها و عقب نماندن کشورها از مسیر تحولات سریع و دستاوردهای روبه رشد این فناوری ها صورت پذیرفته است. لذا لازم است تا استراتژی های طراحی در ساختمان های جدید، بسوی آینده جهت گیری شوند. این درحالیست که سرعت رشد صنایع و علوم و فنون نسبت به سال های گذشته به صورت تصاعدی افزایش یافته است، به همان نسبت نیز تغییرات در عرصه استانداردها، عملکردها، کاربری ها و غیره بیشتر عیان گشته و بنظر می رسد که ساختمان های جدید، باید متنوع تر، انعطاف پذیر تر و قابل انطباق یا هرگونه تغییرات احتمالی آینده باشند که این امر تمهیداتی را در طراحی و بخصوص در سازه می طلبد. این مقاله در پی آنست تا به تبیین استراتژی های معماران و مهندسین در ارتباط با ساختمان های آینده بپردازد و ازطریق تحلیل اقدامات صورت گرفته بر روی نمونه های موردی در دوره های زمانی مشخص، نقش مهندسی و تکنولوژی را در ارتباط با معماری به چالش بکشاند و تاثیرات متقابل هریک را دردیگری نشان دهد. در این مقاله سعی شده تا به بررسی طراحی سازه های هزاره سوم و ارتباط آن با دانش مهندسی و معماری در راستای اهداف توسعه پایدار، پرداخته شود و تاثیرات تکنولوژی پیشرفته در معماری و سازه، از زاویه دیگری مورد ارزیابی قرار گیرد و در نهایت به پیشنهاد استراتژی هایی در طراحی، ساخت و نگهداری سازه های آینده در ارتباط با معماری پایدار ختم گردد.

سازه های آینده، معماری انعطاف پذیر، تکنولوژی، توسعه پایدار