سادات هاشمی نسب - مدرس آموزشکده فنی دخترانه اصفهان و دانشجوی دکتری دانشگاه اصفهان
زهرا زارعی - دانشجوی معماری آموزشکده فنی دخترانه اصفهان
رعنا ربیعی - دانشجوی معماری آموزشکده فنی دخترانه اصفهان
زهرا طهماسبی - دانشجوی معماری آموزشکده فنی دخترانه اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی تطابق و عدم تطابق معماری سنتی در طراحی، قرار گیری و کاربرد مصالح یا شرایط اقلیمی حاکم بر شهر اصفهان می باشد. روش پژوهش مذکور توصیفی-تحلیلی آماری است. بدین منظور از روش اولگی که کلیموگرامی است و یک روش زیست اقلیم ساختمانی می باشد و متناسب با ان از داده های ایستگاه هواشناسی سینوپتیک اصفهان طی دوره آماری 1951-2011 استفاده شده است و شرایط آسایش فیزیولوژیکی انسان را ارزیابی شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن بوده که در این منطقه تابستان ها بسیار گرم و زمستان ها بسیار سرد می باشد، همچنین در ساعات روز در 3 ماهه اول و 2 ماهه آخر سال به تولید انرژی حداقل 25 و حداکثر 75 کیلو کالری در ساعت نیاز داریم تا در محدوده آسایش قرار بگیریم. حال به جهت سهولت در تعدیل دما و جلوگیری از اتلاف انرژی در فضا انتظار می رود که باز شو های خارجی به حداقل رسیده و از سیستم حیاط مرکزی و ورود عنصر آب به بنا استفاده شود تا به همراه سایه بان های گسترده در بنا موجب خنکای فضاهای جانبی شود. همچنین انتخاب نوع و رنگ مصالح بکار رفته در یک بنا اهمیت بسیاری در ایجاد شرایط آب و هوایی مطلوب و همخوانی با محیط دارد. از نکات دیگر قابل بررسی بنا سازگاری با نوع کاربری و کیفیات فضایی می باشد که در پژوهش مذکور به آن پرداخته ایم.

معماری سنتی، اقلیم، اولگی، کتابخانه مرکزی اصفهان