مهدی محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشدسازه دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
سیدعلی حاج سیدتقیا - استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
فرشاد مفتاحی - دانشجوی مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

بتن خودمترکم بتنی است که باکارایی و قابلیت شکل پذیری بالا و مقاومت دربرابر جداشدگی دانه که بدون نیاز به لرزاننده به راحتی درمیان فضای بین میلگردها تحت اثروزن خود جریان می یابد امروزه استفاده ازبتن خودمتراکم به علت داشتن ویژگیهایی ماننددوام و پایایی درسازه های بتن ارمه بطور چشمگیری افزایش یافته است ازطرفی با توجه به تردشکنی و عدم شکل پذیری ذاتی مصالح بتنی درصورت استفاده ازالیاف دربتن خودمتراکم خصوصیات رفتاری بتن بهتر شده و ضعف بتن را درشکست فشاری ترد و ناگهانی بهبود بخشیده و مقاومت کششی آن را افزایش میدهد لذا استفاده ازبتنی که خصوصیات بتن خودتراکم و الیافی راباهم داشته باشد کمک شایانی به اجرای سازه های پیچیده مینماید این مقاله به بررسی تاثیر میزان الیاف برخواص مکانیکی و شکل پذیری بتن خودمتراکم و تعیین درصد بهینه الیاف جهت دستیابی به حداکثر شکل پذیری می پردازد دراین تحقیق ازسه نوع الیاف فلزی شیشه و سنتتیک با5درصد مختلف استفاده گردیده و نتایج حاصل ازازمایشهای زئولوژیکی شامل جریان اسلامپ قیفV و جعبه L شکل و ازمایشهای مکانیکی شامل مقاومت فشاری کششی خمشی و مدول الاستیسیته برای نمونه های ساخته شده درسن 28روزه ارایه گردیده است نتایج نشان میدهد که استفاده ازالیاف مذکور باعث افزایش مقاومت کششی خمشی و فشاری و افزایش سطح منحنی تنش - کرنش و شکل پذیری بتن خودمتراکم می گردد

بتن خودمتراکم ، الیاف فلزی ، الیاف شیشه ، الیاف سنتتیک ، شکل پذیری