زهرا شرافتی مقدم - گروه مهندسی معماری،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه زابل
حمید صفدری - گروه مهندسی معماری،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه زابل

در دهه هفتاد با آغاز بحران انرژی در جهان عصر پایداری آغاز شد که در پی آن سه حیطه ارزش های اجتماعی ،منابع محیطی و مهارت های طراحی در بحث توسعه وارد شدند . مبحث مهارت های طراحی و دانش فنی در رویکرد توسعه پایدار با توجه به سه موضوع عمده انرژی ، محیط و اکولوژی تعریف گشته است . در حال حاضرمعماری نقش بسیار پررنگی دارد زیرا 05 % مصرف انرژی جهان در این حوزه به مصرف می رسد . معماری در راستای ارتقاء کیفیت زندگی،به همراه کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست ، باید عناصر خود ر در جهت اهداف توسعه پایدار هماهنگ سازد . معماری وشهرسازی پایدار یک مفهوم مشترک وبین المللی برای جوامع فرهنگها ومردمان جهان نیست ،بلکه هرجامعه ای،درکنارتکیه برتجربیات علمی و نوین جهانی،باید با درک و بررسی تاریخی ،فرهنگ، اقلیم و زیر ساخت های بنیادین خود،معماری وشهرسازی پایدار را تعریف کند . نگاه معماری پایدار به صورت پست مدرن است و هیچگاه اصلی واحد و دیدگاه جهانی را بر سیطره بنا قرار نمی دهد،بلکه نسبت به فرهنگ و محیط حاکم بر بنا شرایط متفاوتی را انتخاب می کند وهرگز تفکر ماشین وارانه برمعماری یاشهرسازی ندارد . ما درعصری زندگی می کنیم که به قول چارلز هندی عصر سنت گریزی است عصری است که درآن با تغییرات سریعی درگذر است کسانی که به وضوح تغییرات رادرک می کنند بهتر می توانند از این تغییرات به نفع خویش استفاده نمایند .

انرژی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، فرهنگ محیط