برنامه ریزی روستایی به منظور گردشگری در راستای توسعه پایدار مطالعه موردی : روستای یاسه چای

روش پژوهش توصیفی، تحلیلی، میدانی میباشد. نتایج این پژوهش حاکی از آن بوده که این روستا به علت همجواری با رودخانه زاینده رود و ویژگی های توپوگرافی و از سویی دیگر جاذبه های طبیعی زیبا مناسب برای گردشگری می باشد که افراد میتوانند زمانهای مناسب به این مکان بیایند ولی دارای کمبودهایی از جمله نداشتن مسافرخانه، رستوران، مراکز تجاری، قهوه خانه های سنتی و پارکینگ می باشد. در جهان امروزی گردشگری به عنوان عاملی جهت بهبود کیفیت زندگی جوامع در حال توسعه تلقی میشود و موجب تحولاتی بنیادی در شرایط اقتصادی،فرهنگی و آداب و رسوم مردم است.گردشگری از جمله خدماتی است که در سالهای اخیر با سرعت زیادی روند توسعه را در پیش گرفته است.انسان محور بودن این صنعت موجب شده که نقش عوامل انسانی در توسعه آن بسیار چشمگیرتر از عوامل طبیعی باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، توسعه پایدار ، گردشگری ، روستای یاسه چای