مهشید گودرزی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، علوم و تحقیقات سمنان،دانشگاه آزاد اسلامی سمنان، ایران
محمد شجاعی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، علوم و تحقیقات سمنان،دانشگاه آزاد اسلامی سمنان، ایران

امروزه توسعه شهرنشینی حاصل از رشد و گسترش شهرها، با بروز مشکلاتی نظیر افزایش نابرابری ها، آلودگی ها، کاهش بیش از حد منابع طبیعی، از بین رفتن مناظر طبیعی محیط زیست و ... همراه بوده که باعث شده شهرنشینی و مشکلات ناشی از آن به عنوان اساسی ترین عامل ناپایداری جهان برشمرده شود به همین دلیل در جهت رفع معضلات برشمرده، دیدگاه ها و الگوهای نوینی با رویکرد توسعه پایدار در عرصه های مختلف از جمله معماری و شهرسازی مطرح گردد و توجه به توسعه پویا و دائمی که رفاه و آسایش عمومی دراز مدت برای انسانها به ارمغان بیاورد به عنوان محور اصلی در تمامی برنامه ها قرار گیرد. ولی بدلیل عدم انطباق این الگوها با شرایط کنونی و چالش های موجود تحقق اهداف و آرمان های توسعه پایدار بصورت مطلوب و موردنظر امکانپذیر نمی باشد. مقاله حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی در نگاه کلی به بررسی موانع و چالش های پیشروی شهر پایدار از قبیل فقر آموزشی، فرهنگی، اجتماعی و در نگاهی ویژه به بررسی موانع موجود در حوزه معماری مانند ناپایداری ساختمان ها و زیر ساختها، مصالح غیراستاندارد، عدم طراحی مناسب و همگون با اقلیم و حاشیه نشینی اطراف کلان شهرها می پردازد. بر اساس یافته های این پژوهش، می توان با مدیریت چند وجه ی و جامع نگر طرحهای توسعه پایدار، از قبیل ارائه راهکارهای مناسب با ایجاد دگرگونی های بنیادی در ساختارها و روابط حاکم بر شهرها و همگام با تدوین و اجرای کارآمد ضوابط و مقررات شهری و تأمین صحیح نیازهای طبقات مختلف جامعه، بالابردن سطح سواد و آموزش و تقویت بنیان های اجتماعی، توان یک شهر را در جهت رسیدن به توسعه پایدار ارتقا داد و تا حدودی با چالشهای پیش رو مقابله و به اهداف کلی طرحهای توسعه پایدار نزدیکتر گردید.

شهرنشینی ، چالش ، فقر ، معماری پایدار ، توسعه پایدار