نوید ملارمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس
هادی ایمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس
محمدحسین صادقی - استاد دانشکده مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس
امیر راستی - دانشجوی دکتری دانشکده مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس

استفاده از فولادهای سخت با توجه به خواص مطلوب آن، در صنایع مختلفی نظیر هوافضا، حفاری، نیروگاهی و قالبسازی گسترش یافته است. از سوی دیگر، با توجه به قابلیت ماشینکاری پایین این فولادها و نیاز به بهره گیری از ابزارهای گران قیمت، اقتصاد تولید قطعاتی از این جنس در تولید انبوه اهمیت پیدا می کند. لذا در پژوهش حاضر، اقتصاد فرآیندهای مختلف ایجاد سوراخ بر روی فولادهای سخت، مورد مطالعه قرار گرفت. هدف، تولید سوراخی با بهترین کیفیت و کمترین هزینه بود. به همین منظور، آزمایش ها با استفاده از دو نوع فرآیند سوراخ کاری سنتی و فرزکاری مارپیچ، در دو حالت بدون پیش مته و با پیش مته صورت گرفت. آزمایش ها روی فولاد D2 با سختی 52 راکول سی انجام شد. خروجی های مورد بررسی شامل عمر ابزار (سایش)، زبری سطح، نیرو و زمان ماشینکاری بودند. نتایج نشان داد که بر خلاف باور معمول، استفاده از عملیات پیش مته زنی در فولاد سخت مناسب نمی باشد. همچنین فرآیند فرزکاری مارپیچ در مقایسه با فرآیند سوراخ کاری، عمر ابزار، زبری سوراخ و نیروهای ماشینکاری را بهبود بخشیده و به عبارت دیگر، از نظر اقتصادی، فرآیندی مناسب تری است.

اقتصاد ماشینکاری، فولاد سخت، فرزکاری مارپیچ ، سوراخکاری، عمر ابزار ، کفیت سوراخ تولیدی