اندازه گیری در گزارشگری مالی: ضرورت ایجاد مبانی مفهومی

چارچوبهای مفهومی 1 کنونی، نه تنها هدف و تعریفی از اندازهگیری در حسابداری را ارائه نمیدهند، بلکه هیچ مبنای نظری خاصی را برای گزینش از میان مبانی اندازهگیری مختلف نیز فراهم نمیآورد. هدف از ارائه مقاله حاضر ایجاد نقطهآغازی برای توسعه و گسترش مفاهیم اندازهگیری بر مبنای ارکان چارچوب مفهومی موجود، شامل اهداف گزارشگری مالی، ویژگیهای کیفی اطلاعات مالی سودمند و تعاریف دارایی و بدهی میباشد. این مقاله به اندازهگیریهای بعدی )اندازه-گیریهای پس از شناخت اولیه( داراییها و بدهیها تمرکز مینماید و در نهایت به این نتیجه دست مییابد که اندازه-گیریهای مبتنی بر ارزش منصفانه 2، در مقایسه با بهای تمام شده 3 )تعدیل شده یا نشده( از تطابق بیشتری با مبانی نظریموجود در چارچوب مفهومی برخوردار است. در همین رابطه با وجود اینکه بهای تمام شده تعدیل نشده با برخی از مبانینظری تطابق دارد، اما بهای تمام شده تعدیل شده، که امروزه کاربرد وسیعی در گزارشگری مالی دارد، بطور قابل توجهی از این ویژگی مهم برخوردار نیست. همچنین، مبالغ مجموع، شامل مبلغ کل داراییها و بدهیها براساس بهای تمام شدهتاریخی )تعدیل شده یا نشده( فاقد مفهوم هستند. در حقیقت از آنجایی که صورتهای مالی چنین مبالغ کلی را نیز در بر میگیرد، مفاهیم اندازهگیری باید به این اندازهگیریهای مجموع نیز بپردازد

کلیدواژه ها:

گزارشگری مالی ، بهای تمام شده ، اندازه گیری ، چارچوب نظری ، ارزش منصفانه