آموزش مهندسی در برنامه های آینده توسعه کشور

هدف مقاله حاضرارایه پیشنهادها و بیان نکاتی است که توجه به آنها برای تربیت و اماده سازی مهندسان ایرانی درچالشهای قرن اینده باتوجه به رشدروزافزون علم و فناوری و تخصصی تر شدن نیازهای انسانی لازم به نظر می رسد باتاکید برلزوم گسترش کمی رشته های مهندسی تغییر ساختارفعلی اموزش و ارتقای شاخصهای کیفی محور اصلی بحث معرفی اموزش مه ندسی به مثابه تعالیم پروژه محور تحقیق مدارومساله یاب است روشی توصیه میشود که درآن دانشجو باید ازسالهای اغازین تحصیل پروژه هایی را مطرح کندکه درنهایت به یکپارچگی علم و عمل و نظریه و کاربرد دراموزش وی منتهی می شود درحقیقت دانشجویان روی پروژه هایی کارمی کنند که باید خود پیشنهاد نمایند بسط دهند و مبتنی برفرضیات اصول روشها و قضاوتهای علمی نتیجه گیری کنند انجام دادن پروژه ها با ساخت و ازمایش نمونه های ازمایشگاهی توام است نمونه هایی که خود بعدا شالوده ساخت نمونه های صنعتی را تشکیل میدهند براین اساس تغییر ساختاراموزش مهندسی درجهت تحقق برنامه علم - عمل پیشنهاد شده است برنامه ای که همراه با تشکیل مجامع علم و فناوری درهردانشگاه برای هررشته می باشد همچنین تاکید شده است که دانشگاه هایی که اموزشهای مهندسی ارایه می کنند به تاسیس مراکز نمونه سازی مهندسی مبادرت ورزند علاوه براین توصیه شده است که درصورت لزوم دانشگاه ها به تاسیس مجتمع های صنعتی باتولید محدود اقدام کنند