رضا براری - آموزگار و دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه سمنان
الهه براری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت کارآفرینی دانشگاه تهران

در آغاز هزاره سوم، جهان شاهد تحول بنیادین و انقلاب عظیم تکنولوژی است . ظهور عناصر مختلف در حوزه دیجیتال،دگرگونیهای عمیقی را در همه زمینههای اقتصادی، فناوری اطلاعات و ارتباطات 1، تکنولوژیهای پیشرفته اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بوجود آورده است که جوامع را با چالشهای جدیدی مواجه نموده، موجب شده است جوامع برای مدرن کردن آموزش وپرورش، ایجاد تغییر و اصلاح در ساختار آن، در برنامهها و روشهای آموزشی، در نتیجه توسعه یک سیستم آموزشی باز وانعطافپذیر، برای سازگاری با دگرگونیهای تکنولوژیهای پیشرفت و هماهنگی با سایر کشورها کوشش کنند. ضروری است مدارس، معلمان و کارکنان، برای سازگاری با سرعت و پیچیدگی تغییرات و بهره گیری صحیح از فناوری جدید و رو به توسعه مجهز و آماده شوند.در این پژوهش سعی شده است از طریق مطالعه منابع کتابخانهای به بررسی نقش، جایگاه و تاثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات دربهبود نظام آموزشی و ضرورت رویآوری به بهرهگیری از این فناوری که موجب ایجاد شیوههای نوین در تفکر، سیاستگذاری، تدویناهداف، محتوا و راهبردهای آن میگردد پرداخته، که بنابر ضرورت به تفضیل، بررسی و سرانجام به ارائه راهکار و پیشنهادهایی براساس یافتههای پژوهش پرداخته است.نتایج این پژوهش نشان داد که ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات به عرصهی آموزش و پرورش نوعی سرمایهگذاری در نظام آموزشی و تربیت نسل کنونی و آینده به منظور رشد و توسعهی جوامع انسانی در تمام ابعاد اقتصادی، علمی، اجتماعی و فرهنگی است و این یک فرصت مغتنمی است برای انجام اصلاحات و نوآوریهای آموزشی که حاصل آن افزایش کارایی و اثر بخشی نظام آموزش وپرورش خواهد بود. شناسایی و تعیین این نقشها و ارائه یک مدل مفهومی از آن، به متخصصان و تصمیمگیران آموزش و پرورش کمک میکند تا ضمن شناخت وضعیت موجود، ضعفها و محدودیتهای بهرهگیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات را شناسایی و با انجام اقدامات درست و علمی آنها را بر طرف نموده و به وضعیت مطلوب نایل گردند

تکنولوژی آموزشی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، آموزش الکترونیکی، نظام آموزشی