ندا کاوه کار - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران
سامان جوادی - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی دانشکده مشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
کوروش محمدی - دانشیار پژوهشکده مهندسی آب دانشگاه تربیت مدرس تهران
محمد خیاط خلقی - دانشیار گروه مهندسی مدیریت منابع آب دانشگاه تهران

سالانه حجم زیادی از پساب منابع خانگی، صنعتی و کشاورزی وارد آبخوان های کشور می شوند. این آب به همراه خود انواع آلودگی های خانگی، صنعتی و کشاورزی را به دلیل عدم وجود سیستم دفع فاضلاب مناسب وارد سفره آب زیرزمینی کرده و موجب آلودگی آن می گردند. به منظور دستیابی به یک روش مناسب و موثر برای حفاظت منابع آب زیرزمینی از آلودگی هایی که در آینده آن را تهدید می کند، سشیستم های ارزیابی آسیب پذیری سفره های آب زیرزمینی توسعه یافته اند. مرسوم ترین روشی که برای ارزیابی آسیب پذیری آبخوان مورد استفاده قرار می گیرد روش DRASTIC می باشد که هفت پارامتر را برای ارزیابی آسیب پذیری در نظر می گیرد. یکی از این پارامترها، هدایت هیدرولیکی می باشد که در واقع قابلیت انتقال آب توسط مواد تشکیل دهنده آبخوان است. در بسیاری از آبخوان های کشور امکان اندازه گیری پارامتر هدایت هیدرولیکی میسر نبوده بنابراین برای ارزیابی آسیب پذیری از روش اصلاح شده استفاده می گردد که اساس همان روش DRASTIC بوده ولی پارامتر هدایت هیدرولیکی را ندارد. برای این که دو روش بتوانند شرایط مشابه را نشان دهند، لازم بود که وزن های مربوط به هر پارامتر تغییر نماید. در این تحقیق برای 4 آبخوان در حوزه آبریز فرعی بندرعباس- سدیج برای آزمایش روش پیشنهادی انتخاب گردید و نتایج برای آنها ارائه شد. این نتایج نشان داد که در محدوده مذکور می توان با طامینان مدل اصلاح شده را به کار برد.