اکرم محمدی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد،دانشکده حقوق وعلوم سیاسی،دانشگاه علامه طباطبایی

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 میلادی،و ایجاد خلا ایدئولوژی،وضعیت آسیای مرکزی به گونه ای شدکه بسیاری از گروه های مذهبی که در زمان شوروی فعالیت مخفیانه داشتند به راحتی و به طور آشکار در کشورهای خودفعالیت کنند. فقر اقتصادی و فرهنگی در دوران بعد از فروپاشی در منطقه به شدت احساس می شد.از طرف دیگر استقلالکشورهای اسیای مرکزی توجه بسیاری از کشورهای منطقه من جمله عربستان و قطر را به خود جلب کرد.عربستان،قطرو برخی از کشورهای دیگر فضا را برای پرورش سلفی گری مناسب دیدند و لذا از ابتدای فروپاشی کمک های مالی وعقیدتی به گروهای اسلامی را آغاز کردند.در حال حاضر فعالت های گروه های تروریستی آسیای مرکزی را می توان درعملیات های تروریست های سوریه و عراق و حتی افغانستان را به وضوح مشاهده کرد. سوال مطرح شده آن است کهعوامل اقتصادی چگونه می توانند در گسترش سلفی گری در آسیای مرکزی مؤثر باشد؟ دراین مقاله سعی می شود ضمنارائه اقتصاد دو کشور ازبکستان و تاجیکستان و تشریح سلفی گری، با تقسیم بندی های اقتصادی به دو دسته عواملاقتصادی داخلی و عوامل اقتصادی خارجی به بررسی تاًثیر آن،بر گسترش سلفی گری در آسیای مرکزی پرداخت.درروش تحقیق،از شیوه تبیینی_تحلیلی و تاریخی،استفاده شده است.

آسیای مرکزی_ازبکستان_تاجیکستان_سلفیگری_اقتصاد