قدرت نرم و جایگاه بین المللی دولت ها در هندسه ی قدرت جهانی (مطالعه موردی: ایران و چین)

در سده های بیست و یکم شاهد چهره های جدیدی از قدرت هستیم که حکومت ها برای ارتقاء جایگاه جهانی، منطقه ای وحتی داخلی خود، بدون اینکه به ابزارهای زور متوسل شوند، از آن استفاده می نمایند. به عبارت دیگر، جهانی شدن وتحولات فناورانه عصر جدید ضمن تغییر نظم سلسله مراتبی گذشته و شکل دهی هویت های جدید، بر قدرت، توانایی ها،ایده ها، اولویت ها و منافع دولتها و افراد و درنتیجه امنیت بین المللی تأثیر شگرفی بر جای گذاشته اند. یکی از نمودهای این تحولات ظهور بعد جدیدی از قدرت تحت عنوان «قدرت نرم» در عرصه ی قدرت دولت هاست که بر تأثیر علی ایده ها و «نفوذ بر قلوب و اذهان» تأکید دارد. در این راستا، کشور چین و جمهوری اسلامی ایران به طور فزایندهای از این شکل قدرت سیاست خارجی و درنتیجه تغییر جایگاه خود در نظام جهانی استفاده نمودند. بنابراین، فرض مقاله این است که ابعاد قدرت نرم، عملکرد مثبتی بر بهبود جایگاه چین و جمهوری اسلامی ایران در نظام جهانی داشته است.