کرامت الله زیاری - استاد گروه جغرافیا و برنامه ریسی شهری، دانشگاه تهران، دانشکده جغرافیا
ابرهیم فرهادی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریسی شهری، دانشگاه تهران، دانشکده جغرافیا
رامین قربانی - کارشناس ارشد برنامه ریسی آمایش سرزمین، دانشگاه تهران، دانشکده جفرافیا
توحید اصغری - کارشناس ارشد برنامه ریسی آمایش سرزمین، دانشگاه تهران، دانشکده جفرافیا

دراین مقاله ابتدا به تعریف شهرهای کوچک پرداخته شده است که معیار ارائه شده توسط سازمان ملل برای تشخیص شهرهای کوچک از بقیه گروه های شهری، رقم 100 هزار نفر و کمتر از آن است، سپس به بررسی پیشینه شهرهای کوچک و دلایل ایجاد چنین شهرهایی پرداخته شده است که درایران در طرح پایه آمایش سرزمین اسلامی(1364)، شهرهای کوچک به عنوان آخرین حلقه اتصال نظام شهری به نظام سلسله مراتب روستایی، نقش مهمی از نظر حرکات جمعیت و انتقال خدمات شهری به نقاط دوردست روستایی برعهده خواهند داشت.در ادامه به کارکرد، ویژگی های شهر کوچک و همچنین وزنه شهر کوچک در برنامه های توسعه منطقه ای پرداخته ایم، بعد از بررسی دیدگاه نظریه پردازان شهرهای کوچک به ارائه راهکارها و پیشنهادات در باره شهرهای کوچک اشاره کرده ایم.

شهرهای کوچک، کارکرد، برنامه ریزی شهری، دیدگاه ها