شهرام شریعتی - دوره دکتری رسوب شناسی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
رضا موسوی حرمی - دکتری رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد
سید علی آقانباتی - کارشناس ارشد بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس
رضا جعفرزادگان - کارشناس ارشد بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس

در سالیان اخیر همگام و همسو با پیشرفت های تکنولوژیک در بخش معدن کشورهای صاحب صنعت روشهای متععد ومناسبی را برای کاهش آلوگی های حاصل از این بخش در آب و خاک مطالعه و اجرا نمودند که متاسفانه آثار و شواهد این تکامل علمی در صنایع معدنی کشور بسیار کمرنگ به نظر می رسد و بی شک تنها دلیل آن عدم توجه و اعتماد صنایع به علوم پایه و کاربردی است. اغلب صنایع معدنی ایران در کمال تاسف با اولویت قرار دادن جنبه های اقتصادی و استفاده بی رویه از مواد شیمیایی افزودنی، مشکلات عدیده ای را برای مردم ساکن منطقه، همچنین کارگران معادن و محیط زیست منطقه ایجاد نموده اند. از طرفی دیگر این افزودنی ها لطمات بی شماری را با ایجاد خوردگی دستگاه ها و تجهیزات به بخش معن ایران تحمیل نموده است. این تحقیق سعی نموده که با نگرشی و تلفیقی از رسوب شناسی و بیوتکنولوژی همچنین تغییر سیستم جذب و تغذیه باکتری های هوازی و غیرهوازی مکانیزم داخلی آنها را در جهت کاهش آلودگی های محیطی ساختارسازی نماید. دیدگاه مشترک ایجاد شده بین علوم مذکور و محیط زیست توانسته است به صورت موردی و با ارائه نتایج اولیه، این کاهش عوارض زیست محیطی را به اثبات رساند. شایسته است با تکیه بر نتایج این تحقیق علاوه بر تامین امنیت و سلامت کارکنان و ساکنین منطقه درآمدهای اقتصادی و علمی جدید عاید تولیدکنندگان مواد اولیه معدنی و صنعتی شود.

بیو تکنولوژی ، رسوب شناسی ، تصفیه ، حوضچه های معدنی ، پساب ، کالسیمین