نادره شجاع دل - عضو هیات علمی سازمان میراث فرهنگی
حسین اسمعیلی - مدرس دانشگاه و عضو هیات علمی سازمان میراث فرهنگی

خیابان فردوسی شهر تبریز در بافت قدیمی شهر و در حد فاصل خی ابانهای امام خمینی و بازار تاریخی شهر واقع شده است . این خیابان که حاصل شهرسازی شتابزده اوایل پهلوی بوده و بافت کهن و تاریخی شهر را شکافته است خود در حال حاضر با دارا بودن جداره های با ارزش دوره مذکور واجد هویت و ارزشهای تاریخی معماری بوده و بناهای واقع شده در آن هم بعنوان یک اثر مستقل در طراحی نما ارشمند می باشند و هم بعنوان یک جزء در محیط و در ترکیب با نماهای مجاور سیمای شهری هماهنگ و موزونی را پدیدار نموده اند. آنچه که در برخورد با آثار تاریخی و میراث فرهنگی در درجه اول حائز اهمیت می نماید،نحوه نگرش به ا ین آثار می باشد. پر واضح است که توانبخشی و احیاء چنین آثاری خصوصاً در مراکز تاریخی شهرها نیاز به مداخلات کالبدی و فیزیکی دارد . نحوه و نوع این مداخلات که برای تأمین کارکردهای جدید و مورد نیاز ساکنین می باشد همیشه با مفهوم حفظ اصالتهای مندرج در این بافتهای ا رزشمند در چالش متقابل است . اصول دوگانه موصوف هر یک به نوبه خود محترم و رعایت آنها در مناطق تاریخی شهرهای قدیمی واجب است. اما آشتی میان حفظ سنتهای تاریخی از یک سو و آماده کردن شهرهای تاریخی برای زندگی امروزی مسئل های بسیار دقیق است.