محمد فروغی - عضو هیات علمی دانشگاه یزد

ساختمان به عنوان سرپناه، سرمایه ملی است و حفاظت از سرمای ههای ملی بر آحاد ملت واجب است. از دیرباز که امر ساختمان سازی رونق گرفت، در کنار آن امر تعمیر، مرمت و نگهداری بنا نیز مطرح شد و پیشرفت نمود. اما متأسفانه در ده هها و شاید سده اخیر، علاوه بر اینکه در ساخت بنا، خصوصا بناهای آجری غیر مسلح که در کشور به شدت رواج دارد، اصول ساز های لازم الرعایه به فراموشی سپرده م یشوند، مقوله تعمیر، مرمت و نگهداری نیز گرفتار غربت شده اند. بگون های که حتی در سیستم های مدیریتی که بودج ههایی برای تعمیر و نگهداری بطور خاص اختصاص می دهند ،بعضی از مدیران سطح پایین، صرف این بودج ههارا، با لطایف الحیل، در کارهای نوسازی، از افتخارات خویش می دانند. بنابراین حاصل کار این خواهد شد که با انبوهی ساختمان بدون کیفیت مواجه باشیم و در هر حادثه طبیعی خصوصا زلزله، بناهایی که بایستی سرپناه مردم باشند، بر سر آنان خراب شوند. این مقاله در نظر دارد به اهمیت امر نگهداری بنا بعنوان حفظ سرمایه ملی بپردازد.