ضرورت بازاندیشی در ناکارآمدی محلات شهری با الگوگیری از پروژه های محرک توسعه در محله پای مصلا

اقدامات اقتدارگرایانه نهادهای بالادست، امروزه موجب میرایی فضاهای شهری و لزوم توجه به مداخلاتی را در شهر که دارایمقیاس کوچکتری هستند، مطالبه میکند. این رویکرد موجب دگرگونی اساسی در دیدگاه های مدیریت شهری شده است که باتأکید بیش از پیش بر سطوح پایین و ابعاد ملموس زندگی شهری، به دنبال روشهایی است که اداره فرایند توسعه را به محله هاواگذار کند. دیدگاه های متأخر مدیریت شهری، بیانگر اهمیت یافتن رویکردی است که مشارکت شهروندان را در قالب محله هایشهری مورد توجه قرار داده است که می توان از آن به محله محوری یاد کرد که در این پژوهش یکی از مباحث اصلی توسعهپایدار، بحث پیش نیاز بودن توسعه محلی برای توسعه ملی است، که توسعه میان افزا به عنوان یکی از زیرمجموعه های توسعهپایدار در شهرسازی آیندهنگر مطرح شده است. این نوشتار با بررسی مفهوم رویکرد محله محوری، پروژه های بزرگ مقیاس را نقدمیکند و به دنبال جایگزین کردن پروژه هایی است که تحت عنوان پروژههای محرک توسعه ، با مقیاس خرد در سطح محله،جریان نوسازی را برای حضور مردم در فضا پی میگیرد و با روش تفسیری-تاریخی و با گردآوری اطلاعات به روش میدانی وکتابخانه ای به بررسی طرح های پیشنهادی محله پای مصلا -هسته اولیه شکل گیری شهر همدان – به عنوان بستری برای تحققیافتن پروژه هایی با نگرش ارتقاء کیفیت عمومی به ارائه راهکارهایی جهت ساخت فضاهایی با قابلیت جذب رویدادهای اجتماعیمی پردازد.

کلیدواژه ها:

محله محوری ، توسعه درونزا ، پروژههای محرک توسعه