تحقیقی در طرح بهبود و اصلاح مراتع استان اصفهان

عدم تناسب بین تعداد بهره برداران متکی به تولیدات مرتعی و به تبع آن تعداد واحد دامی تحت تعلیف از علوفه مراتع با توان تولیدی آن منجر به بروز مشکلاتی اساسی از جمله سیر قهقرایی مراتعف کاهش گونه های با ارزش مرتعی، ازدیاد گونه های مهاجم و سمی، فرسایش خاک و در مجموع تخریب محیط زیست طبیعی گردیده است. بر این اساس طرح بهبود و اصلاح مراتع پیشنهاد گردیده و پس از تصویب به اجرا درآمده است. اهداف عمده این طرح ایجاد تناسب مطلوب بین توان تولیدی مراتع و تعداد دام در مراتع، اصلاح مراتع تخریب یافته با اتکا به عملیات مختلف اصلاحی و اقتصادی نمودن فعالیت های مرتعداری در چارچوب توسعه پایدار می باشد. بالطبع بروز مشکلات فراوانی از لحاظ اجتماعی، اقتصادی و ... قابل پیش بینی می باشد. برنامه های اجرایی طرح از اواخر سال 1379 بر اساس مطالعات مقدماتی که در سطح ایران صورت پذیرفته بود، همزمان با سراسر کشور در استان اصفهان آغاز شد و تعداد 18 حوزه الگویی- اجرایی با وسعت کل 708411/948 هکتار مشتمل بر مراتع ییلاقی و قشلاقی با تعداد جمعیت انسانی بالغ بر 7986 خانوار (روستایی، عشایر و مهاجر درون کوچ) و جمعیت دامی 328205 واحد در دستور کار طرح قرار گرفت که نهایتاً منتع به تهیه تعداد 18 طرح الگویی- اجرایی، مصوب کمیته کارشناسی، شورای مابع طبیعی استان و دبیرخانه مرکزی طرح گردید. جمع بندی و آنالیز اطلاعات مندرج در طرح های یاد شده و مقایسه آن با نتایج بدست آمده از برخی تحقیقات علمی از جمله تحقیقات انجام شده توسط دانشکده علوم اجتماعی و منابع طبیعی (3،2) که سطح اقتصادی مرتع را 733 هکتار و تعداد واحد دامی مورد نیاز جهت تأمین نیاز یک خانوار بهره بردار مرتعی را 229 واحد دامی معرفی می کند، حاکی از آن است که اجرای طرح در چارچوب موارد یاد شده با مشکلاتی جدی تر از حد پیش بینی شده روبرو خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

بهبود و اصلاح مراتع ، اصفهان ، دام مازاد ، دامدار