هومن شاداب مهر - دانشجوی دکتری راه و ترابری - سازمان حمل و نقل و ترافیک مشهد، مشاور حمل و
مجید بخت آزما - کارشناس ارشد برنامه ریزی حملونقل و ترافیک دانشگاه علم و صنعت ایران، م

در سال های اخیر از تعداد دانش آموزانی که سفرهای آموزشی خود را به روش پیاده روی و دوچرخه سواری انجام می دهند، کاسته شده، درحالیکه استفاده از روش های فوق مزایای مهمی برای دانش آموزان و سلامت کل اجتماعی دارد. این مساله باعث شده درکشورهای توسعه یافعه برنامه های گسترده ای به منظور ایمن سازی راه حانه تا مدرسه و تشویق والدین به اینکه اجازه دهنده فرزندانشان این راه را بدون استفاده از وسایل نقلیه موتوری تجربه نمایند، تهیه و اجرا شده است. تحقیق حاضر جهت بررسی وضعیت سفرهای آموزشی دانش آمزوان در شهره مشهد انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد بطور کلی تعداد دانش آموزانی که سفرهای آموزشی خود را بصورت پیاده انجام می دهند کمتر از دانش آموزانی است که از وسایل نقلیه موتوری نظیر سرویس، خودروی شخصی والدین و سیستم های حمل و نقل عمومی استفاده می کنند (44 درصد در مقابل 56 درصد). شایان ذکر است از میان کل دانش اموزانی که پیاده به مدرسه می روند، 25 درصد دختر و 75 درصد پسر می باشند. همچنین ازمیان دانش آموزانی که جهت رفت و آمد به مدرسه از خودرو استفاده می کنند 22 درصد مربوط به مدارسی هستند که درمناطق با سطح درامد کم قرار گرفته اند و 78 درصد مربوط به مناطقی میباشند که سطح درآمد در انها متوسط بالا است.

دوچرخه ، پیاده روی ، سفر اموزشی ، ایمنی