حسام سیدکابلی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری وزهکشی دانشگاه شهید چمران اهواز
مهدی دلقندی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری وزهکشی دانشگاه شهید چمران اهواز
مرتضی ساقی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران - مهندسی رودخانه دانشگاه شهید چمران اهوا

بر طبق برآوردهای جهانی تا سال 2025 میلادی تعداد پنجاه و دو کشور با بحرا ن شدید کم آبی مواجه خواهند بود که ایران نیز جزو این کشورها می باشد . از طرفی با رشد و توسعه جوامع و در نتیجه افزایش روز افزون پسابها استفاده مجدد از آن ها ضروری به نظر می رسد . برخی متخصصان براین باورند که بهترین روش برای دفع پسابهای خانگی پخش آنها بر روی اراضی کشاورزی است، زیرا با این روش هم چرخه مواد غذایی تکمیل شده و هم عناصری که بوسیله گیاهان زراعی از خاک خارج شده اند دوباره به آن باز گردانده می شوند . با این وجود استفاده از پساب ها دارای پیامد و خطرات زیست محیطی بسیاری بر سیستم خاک و گیاه می باشد . در مقاله حاضر به بررسی این پیامد ها جهت کنترل خطرات موجود پرداخته شد . بررسی ها نشان می دهد بطور کلی، می توان از فاضلاب تصفیه شده جهت آبیاری محصولاتی استفاده کرد که بطور مستقیم مورد مصرف انسان قرار نمی گیرند از قبیل پنبه، ذرت، گندم، گل رنگ ( کافشه ) ، نیشکر و آفتابگردان، همچنین می توان از آن جهت آبیاری فضای سبز شهری، میادین ورزشی، میدان گلف و درختکاری ( برای تولید الوار یا زغال ) نیز استفاده کرد .

پازچرخانی، آبیاری، زیست محیطی