محمد بخشی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بین المللی امام خمینی ره
علی خالقی - عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی ره

واقعیت افزوده به مفهوم ترکیب مفاهیم و اشیامجازی بادنیای واقعی پیرامون کاربر می باشدبه گونه ای که این مفاهیم افزوده شده منجر به افزایش درک و فهم کاربر از محیط پیرامونش می شود . پیشرفتهای چشمگیر در این زمینه و همچنین ترکیب قابلیت همکاری با فناوری واقعیت افزوده موجب ارتقا کاربرد این فناوری دربسیاری اززمینه های دیگر مانند اموزش و سرگرمی شده است تصورکنید که دودستگاه مجزا که دارای یک سیستم واقعیت افزوده یکسان هستند بایکدیگرتعامل و همکاری داشته و ازیکدیگر تاثیر بپذیرند درسیستم های واقعیت افزوده به این امرقابلیت همکاری گفته میشود فناوریهای ارتباطی مختلفی برای برقراری ارتباط و ارسال و دریافت داده بین این سیستم ها وجوددارد که هرکدام دارای مزایا و معایبی است به عنوان مثال میتوان به فناوری بلوتوث و وای فای مستقیم اشاره کرد این مقاله به بررسی فناوری واقعیت افزوده و قابلیت همکاری درآن بطور خاص بررسی فناوری های ارتباطی بین سیستم های مجزا که دارای یک برنامه واقعیت افزوده یکسان هستند و همچنین مقایسه این فناوری ها بایکدیگر می پردازد

واقعیت افزوده ، قابلیت همکاری ، بلوتوث ، وای فای مستقیم