ساغر جواهری - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه بین الملل کیش ایران
سیدفرید حسینی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج ایران

انسان همواره با طبیعت در ارتباط است و طبیعت را به عنوان یک عنصر مهم در طرح هایش مورد استفاده قرار داده است. یکی از موضوعات اصلی و مورد بحث در دهه های اخیر،کاربرد رویکرد توسعه زیست محیطی و توسعه پایدار و همچنین تاثیرات مخرب زیستمحیطی ناشی از ناپایداری شهرهای امروزی است. شهرها به عنوان کانون تمرکز فعالیت و زندگی انسانها برای این که بتوانند پایداریخود را تضمین کنند، چاره ای جز پذیرش ساختار کارکردی متأثر از سیستم های طبیعی ندارند. در دو دهه اخیر با ظهور پارادایم توسعه پایدار در صنعت گردشگری، در سپهر علمی و اجرایی و در سطح ملی و بین المللی نگرانی های فزاینده ای در خصوص تأثیراتنامطلوب و مخرب گردشگری انبوه مطرح شد. در جهت رفع ناپایداری ها می بایست اصول و الزامات رویکرد توسعه پایدار گردشگری در سیاست ها و برنامه های اجرایی به کار گرفته شود تا از این طریق توسعه گردشگری در نواحی شهری کشور پایدار گردد. امروزه ارتباط نزدیک میان گردشگری و محیط زیست و اهمیت رویکرد برنامه ریزی زیست محیطی و برنامه ریزی توسعه پایدار توجه به این رویکردها را افزایش داده است. از این رو هدف از پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی ارائه بازشناسی مفهمومی در نوع همراهی و - همزیستی با طبیعت معماری پایدار در فضاهای با پتانسل بالا برای صنعت گردشگری به عنوان یک فضای تفریحی اجتماعی می - باشد. بی گمان پایدارسازی صنعت گردشگری) با توجه با ارتباط تنگاتنگ این صنعت و محیط زیست(، به کاهش اثرات مخرب زیست محیطی و دست یابی به یک محیط طبیعی پایدار خواهد انجامید

طبیعت، پایدارسازی، معماری پایدار، محیط زیست، صنعت گردشگری